وَاَمَّا مَنْ اُوْتِيَ كِتٰبَهٗ وَرَاۤءَ ظَهْرِهٖۙ
wa ammā man ụtiya kitābahụ warā`a ẓahrih
فَسَوْفَ يَدْعُوْ ثُبُوْرًاۙ
fa saufa yad'ụ ṡubụrā
وَّيَصْلٰى سَعِيْرًاۗ
wa yaṣlā sa'īrā
اِنَّهٗ كَانَ فِيْٓ اَهْلِهٖ مَسْرُوْرًاۗ
innahụ kāna fī ahlihī masrụrā
اِنَّهٗ ظَنَّ اَنْ لَّنْ يَّحُوْرَ ۛ
innahụ ẓanna al lay yaḥụr
بَلٰىۛ اِنَّ رَبَّهٗ كَانَ بِهٖ بَصِيْرًاۗ
balā inna rabbahụ kāna bihī baṣīrā
فَلَآ اُقْسِمُ بِالشَّفَقِۙ
fa lā uqsimu bisy-syafaq
وَالَّيْلِ وَمَا وَسَقَۙ